لحیم کاری چیست؟ تعریف، فرآیند و انواع آن

لحیم کاری

لحیم کاری فرآیندی است که دو یا چند سطح فلزی را با جریان دادن فلز مذاب به داخل محل اتصال به یکدیگر متصل می کند. فلز پرکننده دارای دمای ذوب کمتری نسبت به قطعاتی است که باید به هم متصل شوند تا از ذوب شدن قطعات کار جلوگیری شود.

اگرچه لحیم کاری یکی از قدیمی‌ترین روش‌های اتصال است، اما امروزه به دلایل خوبی از آن استفاده می‌شود. به دنبال خرید فرآورده های نسوز با کیفیت نظیر انواع عایق حرارتی و برودتی هستید؟ پاسخ مشخص است: صنعت واشر اصفهان

بریزینگ یا لحیم کاری چیست؟

لحیم کاری سطوح فلزی را با یک فلز پرکننده که نقطه ذوب پایینی دارد به یکدیگر متصل می کند. این فرآیند از عمل مویرگی استفاده می کند که در آن جریان مایع همگن ماده پرکننده با فلزات پایه پیوند می یابد.

یک کیفیت منحصر به فرد در فرآیند لحیم کاری این است که خواص مکانیکی فلزات را که در کاربردهایی مانند لحیم کاری نقره یا سایر فلزات مشابه مفید هستند، حفظ می کند.

فرآیند لحیم کاری

یکی از مهم ترین مراحل در فرآیند اتصال فلز، تمیز کردن سطوح فلز پایه است. پارچه سنباده یا برس سیمی هر دو ابزار عالی برای حذف آلودگی ها هستند.

با محاسبه شکاف های مشترک برای فلز پرکننده مایع برای دستیابی به کشش سطحی با قطعه کار، عملیات لحیم کاری با موقعیت مناسب مجموعه آغاز می شود. معمولاً از مشعل برای گرم کردن آهسته سطح فلزی قطعه کار و فلز پرکننده تا دمای لحیم کاری آن استفاده می شود.

همانطور که فلز پرکننده مایع می شود، عمل مویرگی به آن اجازه می دهد از فضاهای تنگ عبور کند، بنابراین پیوندی بین سطح فلزات پایه ایجاد می کند.

اتصالات لحیم کاری شده با سرد شدن با مجموعه تشکیل می شوند.

مواد

اینها فلزاتی هستند که اغلب با لحیم کاری به یکدیگر متصل می شوند:

1. آلومینیوم
2. چدن
3. منیزیم
4. مس و آلیاژهای مس
5. نقره

الزامات فلز پرکننده

1. هنگامی که شار مذاب و فلز پرکننده جامد می شوند، اتصال لحیم کاری شده باید دارای خواص مکانیکی مورد انتظار باشد .
2. دماهای لحیم کاری باید به طور موثر به جریان مایع مناسب از آلیاژ لحیم کاری مذاب به داخل اتصالات برسد.
3. فلزات پرکننده باید به شرایط مرطوب مناسبی دست یابند تا پیوندهای قوی ایجاد کنند.

تفاوت بین لحیم کاری، لحیم کاری و جوشکاری

لحیم کاری از عمل مویرگی برای اتصال سطوح مختلف فلزی استفاده می کند. از فرآیندی به نام خیس کردن استفاده می کند، که در آن فلزات پایه با یک ماده پرکننده ذوب شده پیوند می خورند. نقطه ذوب فلز پرکننده لحیم کاری بالای 450 درجه سانتی گراد است.

در لحیم کاری از فلزات پرکننده استفاده می شود که نقطه ذوب آنها زیر 450 درجه سانتی گراد است. اگرچه لحیم کاری از همان مفهوم لحیم کاری استفاده می کند، تفاوت اصلی در دمای کار آنها و در نتیجه در استحکام اتصال ایجاد شده است.

جوشکاری علاوه بر فلز پرکننده، قطعات کار را نیز ذوب می کند. این امکان ایجاد پیوندهای قوی تر از لحیم کاری را فراهم می کند. فرآیندهایی مانند TIG، MIG و جوشکاری چوبی در دماهای بسیار بالاتر عمل می کنند.

جوش بریز نوعی جوش MIG/MAG است . تفاوت در نقطه ذوب سیم های پرکننده است که به طور قابل توجهی کمتر از فلز اصلی است. فلز پرکننده به منظور پر کردن شکاف ها از طریق عمل مویرگی رسوب می کند. ترکیب قابل توجهی از فلزات اصلی وجود ندارد اما ممکن است در مقدار محدودی رخ دهد.

روش های مختلف لحیم کاری

لحیم کاری از روش‌های گرمایشی مختلف برای برآوردن اهداف و کاربردهای مختلف استفاده می‌کند. گرما را می توان مستقیماً به یک اتصال ( محلی ) و یا به کل قطعه کار ( گرمای انتشاری ) اعمال کرد.

تکنیک های گرمایش موضعی

لحیم کاری مشعل – گاز سوخت احتراق از سوزاندن استیلن، پروپان یا هیدروژن با اکسیژن برای گرم کردن و ذوب شدن فلز پرکننده تشکیل می‌شود. در هنگام استفاده از این تکنیک به منظور محافظت از مفصل، شار مورد نیاز است، که بعداً نیاز به تمیز کردن پس از آن دارد. لحیم کاری مشعل عمدتاً برای مجموعه های کوچک تولیدی که وزن فلز نابرابر است استفاده می شود. این فرآیند اغلب با تجهیزات جوشکاری گاز انجام می شود .

لحیم کاری القایی – جریان متناوب فرکانس بالا برای رسیدن به دمای لحیم کاری به یک سیم پیچ وارد می شود که قطعه کار را گرم می کند و مواد پرکننده را ذوب می کند.

لحیم کاری مقاومتی – گرما از مقاومت الکتریکی آلیاژ لحیم کاری تولید می شود که برای فلزات با رسانایی بسیار عالی است. این روش گرمایش برای ایجاد اتصالات ساده بین فلزات مناسب است.

تکنیک های گرمایش منتشر

لحیم کاری کوره – برای رساندن کوره به دمای مورد نظر از گاز یا عناصر گرمایشی استفاده می شود. فلز پرکننده لحیم کاری روی سطوحی که باید به هم متصل شوند اعمال می شود و سپس کل مجموعه در کوره قرار می گیرد و به دمای لحیم کاری می رسد. لحیم کاری کوره امکان دقت در کنترل چرخه های گرمایش و سرمایش فلزات را فراهم می کند. این فرآیند اغلب در خلاء برای محافظت از آلیاژ لحیم کاری در برابر شرایط جوی انجام می شود. این نیز نیاز به حفاظت از شار را نفی می کند.

لحیم کاری غوطه ور – قطعه کار یا مجموعه در حمامی از فلز پرکننده مذاب ( لحیم کاری حمام فلز مذاب ) یا نمک مذاب ( لحیم کاری حمام شیمیایی ) غوطه ور می شود. برای جلوگیری از اکسید شدن، شار لحیم کاری به قطعات اعمال می شود. هنگامی که فلز پرکننده لحیم کاری مذاب جامد شد، مجموعه را می توان جدا کرد.

مزایای

1. برخلاف اکثر روش‌های جوشکاری، می‌تواند به فلزات غیر مشابه بپیوندد.
2. نرخ تولید بالا.
3. نسبت به جوشکاری برق کمتری مصرف می کند.
4. در مقایسه با اکثر فرآیندهای جوشکاری اتصالات تمیزتری تولید می کند .
5. فلزات پایه ذوب نمی شوند و شکل و خواص مکانیکی خود را حفظ می کنند.

معایب

1. نتایج ضعیف تر در مقایسه با اتصالات جوشی.
2. نمی توان اجزایی را که در دمای بالا کار می کنند به هم وصل کرد.
3. برای دستیابی به عملکرد مویرگی نیاز به شکاف های محکم و یکنواخت مفصلی دارد.
4. فلزات نجس یا آلوده ممکن است باعث نشت مفاصل شوند.